IJsheiligen is voorbij! De strenge heren van de nachtvorst trekken zich terug.
Je vraagt je nu misschien af waarom ik nu zo zit te jubelen?
Nou dat komt omdat nu de planten en gewassen dan echt de volle grond in mogen. Na IJsheiligen vriest het 's nachts namelijk niet meer en kan er geen schade meer worden aangebracht, Er is dan alleen nog maar dauw in het gras te vinden; geen bevroren krakend gras.
Maart roert zijn staat en april doet wat hij wil. In mei leggen alle vogeltjes een ei, en dan is ook IJsheiligen voorbij.☺
Tijd dus om plantjes te kopen voor in je tuin of balkon.
En het is heerlijk om er even bij stil te staan dat al die gezellige planten in de tuincentra op jou staan te wachten. Ik vind niets zo fijn als mijn huis en tuin lente-klaar maken met allerlei lekkere kruiden, prachtig gekleurde viooltjes, en tomaten. En nu is het dan zo ver.
Uiteraard heb ik al gesmokkeld met Tijm en Rozemarijn. Een ook staan er hier en daar al wat violen in de grond, maar nu wordt het tijd voor het echte werk en kan onze tuin gaan stralen.
IJsheiligen is altijd 15 mei voorbij. Vanaf dan kun je dus naar hartenlust je groene vingers - hoe licht van kleur ze ook mogen zijn uit hun winterslaap halen. En mijn vingers zijn licht van kleur, hoor. Je moet nu absoluut niet gaan denken dat we een stuk gras in de tuin hebben, of ik alle namen weet van de gewassen, dat ik weet welke planten 1 of twee jarig of vast zijn. Ik ben ook niet iemand die per se elk sprietje onkruid uit de tuin wil weren. En soms trek ik een echte stengel uit, omdat ik denk dat het onkruid is. Maar ik geniet wel van alle kleurenpracht en van de geneeskracht van sommige planten en kruiden. En daar gaat het om, toch?
Lieve Lente Groet,
Vivian Dassen
Wil je meer weten over IJsheiligen? Lees dan verder!
Op beleven.org/feest/ijsheiligen vond ik de volgende zeer uitgebreide informatie:
"De IJsheiligen zijn Sint Mamertus, Sint Pancratius, Sint Servatius en Sint Bonifatius. Zij vieren hun naamdagen op achtereenvolgens 11, 12, 13 en 14 mei.
IJsheiligen
is ook één van de oudste en wellicht het bekendste begrip uit de
volksweerkunde. De eerste berichten over deze "strenge heren" dateren
van rond het jaar 1000.
De IJsheiligen ontlenen hun benaming aan
het gevaar van koud voorjaarsweer voor het gewas, dat in deze tijd in
volle bloei staat. Een late vorstnacht kan nu veel schade aanrichten.
Het is echter niet zo dat tijdens de IJsheiligen de kans op een overgang
naar koud weer groter is dan op andere dagen in het voorjaar.
Abrupte
veranderingen in temperatuur, die onder andere het gevolg zijn van het
nog relatief koude zeewater, zijn kenmerkend voor dit hele jaargetijde
en kunnen ook in juni nog voorkomen. Wel neemt na half mei de kans op
vorst sterk af en aan het eind van deze maand zijn temperaturen onder
nul heel uitzonderlijk. In dat opzicht markeren de IJsheiligen meestal
de overgang naar een periode met een meer zomers karakter.
Het is
een algemeen bekend gegeven dat je pas na IJsheiligen kan beginnen met
het planten in de volle grond. Omstreeks deze tijd komt in West-Europa
nogal eens een schade brengende nachtvorst voor. Hij begint meestal rond
7 mei met een koude noordenwind.
Na deze dagen komt er in onze streek (Midden & Noord-Europa) geen nachtvorst meer voor.
IJsheiligen in het Duits: Eisheiligen
IJsheiligen in het Limburgs: Iesheilige
IJsheiligen in het Pools: Trzech ogrodników (12, 13 en 14 mei)
Weerspreuken m.b.t. IJsheiligen
"Pancraas, Servaas, en Bonifaas,
brengen sneeuw en ijs helaas!"
"Voor IJheiligen de bloempotten buiten,
veelal kun je er dan naar fluiten,
wacht af tot de heiligen zijn voorbij,
de bloemen zijn u daarvoor blij."
"Het kan vriezen tot in mei,
tot de IJsheiligen zijn voorbij."
"Al is Mamertus oud en grijs,
houdt hij van vriezen nog en ijs."
"Servaas moet verlopen zijn,
voor de nachtvorst goed en wel verdwijnt."
"Wie zijn schaap scheert voor St. Servaas
houdt meer van wol dan van het schaap."
De heiligen van IJsheiligen
Van oorsprong heeft IJsheiligen betrekking op de naamdagen van de volgende katholieke heiligen:
- Mamertus 11 mei
- Pancratius 12 mei
- Servatius 13 mei
- Bonifatius 14 mei
Drie
is het heiliggetal en daarom rekent men er in de meeste landen maar
drie tot de IJsheiligen. In sommige landen wordt Sint Mamertus niet
meegeteld, in andere landen hoort Sint Bonifatius er niet bij. Vroeger
werd o.a. in Duitsland en Zwitserland ook 15 mei (Sint Sophie) tot IJsheiligen gerekend.
Sint Mamertus (11 mei)
Mamertus
werd aan het begin van de vijfde eeuw in Vienne in Frankrijk geboren.
Over zijn jeugdjaren is zo goed als niets bekend. wel weten we dat hij
de broer was van de beroemde dichter filosoof Claudianus Mamertus. Hij
was een gelovig man die graag priester wilde worden. In het jaar 461
werd hij tot bisschop van zijn geboortestad Vienne gekozen. Tijdens zijn
ambtelijke periode kwam hij in aanvaring paus Hilarius (nov. 461 - feb.
468) vanwege een conflict omtrent zijn aangrenzend bisdom. De juiste
toedracht is niet bekend. Er wordt gesproken over de aanstelling van een
bisschop maar ook over de samenvoeging van bisdommen. Wel is zeker dat
hij door de paus tot de orde werd geroepen.
Toen Mamertus
bisschop was werd de stad door veel plagen overvallen. In een korte
periode werd zij verwoest door vuur en een aardbeving. Ziekten en
oorlogen (vooral van de Goten die het Romeinse Imperium vernietigden),
waren voor de stad een zware beproeving. In het jaar 470 kondigde
Mamertus de zogenaamde Kruisprocessie aan ter voorkoming van de vele
rampen. Drie dagen voor 's Heren Hemelvaart trok er een bidprocessie
door de straten van de stad. Voor Goddelijke hulp en afwending van
rampen. Deze processie zou zich later over geheel Europa uitbreiden. Ook
nu nog kent men het gebruik van deze processie.
Op 11 mei 475, na een vruchtbare periode als bisschop, stierf Mamertus in zijn stad.
Sint Pancratius (12 mei)
Pancratius
werd geboren rond het jaar 290. Kort na zijn geboorte stierf zijn
moeder en zijn vader stierf het jaar daarop. Hij werd door zijn oom
Dionysius geadopteerd en rond het jaar 303 vertrokken zij naar Rome.
Keizer Diocletianus heerste over het keizerrijk en de christenvervolging
was op haar hoogtepunt. Het geloof in Christus stond gelijk aan het
doodvonnis. Pancratius was van deze redenering niet onder de indruk en
met het vermogen dat hij van zijn ouders had geërfd probeerde hij zoveel
mogelijk christenen te helpen. Vooral het lot van de gevangenen trok
hij het meest aan. Zijn werkzaamheden werden verraden en tenslotte werd
hij voor de stadhouder van Rome gebracht. Hij schonk al zijn vermogen
aan de christengemeenschap van Rome en liet zich voor keizer
Diocletianus leiden. Deze beloofde hem alle heerlijkheden van het leven
als Pancratius het geloof in Christus zou afzweren. De intussen 14
jarige knaap liet zich niet van zijn geloofsovertuiging afbrengen.
Hierop sprak Diocletianus woedend het vonnis over Pancratius uit en op
12 mei 304 werd hij in het openbaar onthoofd. Zijn lichaam werd door de
beulen voor de honden achtergelaten. Een vrouw heeft het lichaam van
Pancratius echter naar de catacomben van Octavilla aan de Via Aurelia
gebracht. Paus Symmachus (498 - 514) bouwde in het jaar 500 over zijn
graf een basiliek (de voorloper van de Basilica St. Pancrazio fuori le
mura). Pancratius is de patroon van de trouw aan de eed: de eed bij het
doopsel, het huwelijk, het priesterschap en de ambtseed.
Sint Servatius (13 mei)
Servatius was een van de eerste geloofsverkondigers in wat we nu Nederland noemen.
Zijn
naam Servatius of Sarbatius wijst op een oosterse oorsprong,
waarschijnlijk Armenië. Betrokken in de grote kerkelijke en politieke
verwikkelingen van zijn tijd, moet hij een man van betekenis zijn
geweest. Zijn naam als bisschop (rond het jaar 340 benoemd) van Tongeren
komt voor in de lijst van de Gallische bisschoppen die de orthodoxe
geloofsbelijdenis van Sardica (343) ondertekenden tijdens de
plaatselijke synode. Tijdens de synode van Rimini (359) behoorde hij tot
de verdedigers van het geloof in Jezus Christus, de Zoon van God.
Servatius
werd een van de felste tegenstanders van het Arianisme en bestreed deze
stroming waar maar mogelijk was. Hij werd door de leider van het
Gallische volk naar keizer Constantius II gezonden om daar voor het
Gallische volk te gaan pleiten. Servatius is vanuit Tongeren naar
Maastricht gevlucht en heeft hier nog een korte periode geleefd. Op 13
mei 384 is hij te Maastricht gestorven en ligt begraven in de Sint
Servaas basiliek van Maastricht.
Sint Bonifatius (14 mei)
Bonifatius is de naam van verschillende personen die van alles hebben veranderd in de vroeg middeleeuwse katholieke kerk.
De
Bonifatius die bij IJsheiligen hoort is niet de bekende Angelsaksische
missionaris Bonifatius die van de noordelijke Nederlanden een
christelijke streek wilde maken. Later verplaatste hij zijn werkgebied
naar het gebied ten noordoosten van de Rijn. Toen hij in het jaar 754
een tweede poging deed om Friesland te kerstenen werd hij met 52
gezellen vermoord bij Dokkum, en ligt begraven in het Duitse Fulda. Deze
Bonifatius heeft zijn feestdag op 5 juni.
Zijn naamgenoot
Bonifatius die wel bij IJsheiligen hoort was een Romeins burger, die in
307 de marteldood stierf tijdens de christenvervolgingen onder keizer
Diocletianus.
Over het leven van deze Bonifatius is ons weinig
bekend. Ook de werken die hij verricht heeft zijn niet aan de
geschiedschrijvers geopenbaard. Hij werd geboren in Rome in de derde
eeuw. Hij zou ooit samen hebben geleefd met de rijke Romeinse vrouw
Aglae. Nadat zij zich bekeerd had tot het christendom moest Bonifatius
van haar naar Tarsus (Turkije). Hij had de opdracht om de relieken van
martelaren op te sporen en terug naar Rome te brengen. Tijdens deze reis
kwam hij tot inkeer en bekeerde zich tot het christendom. Hij bemerkte
dat in deze Romeinse stad de christenvervolging in volle gang was en hoe
deze gelovige mensen gefolterd en ter dood gebracht werden.
Bonifatius
bekende zich openlijk tot het christendom en werd door de soldaten van
de keizer gevangen genomen en gefolterd. Op 14 mei 307 stierf hij de
marteldood door in gloeiende pek geworpen te zijn. Zijn lichamelijke
resten werden door de begeleiders van Bonifatius naar Aglae
teruggebracht als relieken van een martelaar.
Sint Sophie (15 mei)
Sommige
landen, waaronder Duitsland, Hongarije en Zwitserland, rekenden in het
verleden ook 15 mei (ook wel aangeduid als koude Sophie) nog tot de
IJsheiligen. Dat dateert uit de elfde eeuw, toen Sophie beschermelinge
van de vorst was. In het Alpengebied werden indertijd op die dagen vuren
ontstoken ter bescherming tegen de vorst.
"
Ik vind het best leuk om de achtergrond te lezen van iets dat zo is ingeburgerd in mijn geboortestreek. Hopelijk heb jij ook genoten!
Liefs,
Vivian