De Onverklaarbare, Geheime Wereld van Wonderen

Soms dan gaat het wat moeilijker in ons leven. Dan is het net alsof we op een andere golflengte zitten dan de rest van de wereld, tenminste zo voelt dat. Eigenlijk is dat ook zo; je zit dan waarschijnlijk even in een andere dimensie. Dimensies zijn er gewoon. De derde dimensie is de energie waar de meeste mensen in vertoeven die gericht zijn op uiterlijk en materialisme. De vierde dimensie is de energie waar mensen vertoeven die weten dat er meer is tussen hemel en aarde en dat alles mogelijk is. Toeval bestaat daardoor niet. Er bestaan ook nóg hogere dimensies, maar daar wil ik vandaag niet verder op in gaan.

Die moeilijke dingen in ons leven hoeven geen grote dingen te zijn; ruzie met je partner of met je kind is al voldoende om je soms uit het veld geslagen te voelen. Boosheid, woede, onbegrip, in de ja-maar motie zitten, en soms je zelfs afgesneden, onbegrepen en alleen voelen.

Wat je kunt doen als dit met je gebeurd:
* haal een paar keer diep adem
* ga met je aandacht naar je gevoel
* voel hoe je voeten, zitvlak, rug, benen, contact maken met de aarde.
* adem diep in je onderbuik
* voel de rust komen
* besef dat alles met elkaar verbonden is
* besef dat toeval niet bestaat
* nu zit je in de 4e dimensie

Zo simpel is dat *.

Toen ik gister een meningsverschil had en me echt gekleineerd en niet gehoord voelde, liep ik kwaad weg uit de winkel waar we waren, naar buiten toe. Boos ging ik in een strookje gras zitten mokken. Totdat ik me de 'regels' van de 4e dimensie herinnerde. Ik haalde diep adem, ging naar mijn gevoel en maakte contact met de aarde, ademde tot diep in mijn onderbuik, besefte dat alles met elkaar verbonden was en dat toeval niet bestaat en - ploep- daar was het; dat heerlijke, rustige gevoel van de 4e dimensie. En ik durfde ook nog om een wonder te vragen.

Dat wonder kwam in een iets andere vorm dan ik in eerste instantie had verwacht.
Mijn intuitie zei me te gaan staan en naar de andere kant te lopen. Dus dat deed ik. Toen werd me gezegd me te bukken. Dat deed ik ook, terwijl ik geen idee had waar dit heen moest leiden. Ik strekte zoals me gezegd werd mijn arm uit en... plukte dit klavertje 4.

(hij is wat verkreukt, want ik bewaarde hem in een papiertje, maar hij is ondanks dat toch prachtig!)

Ik voelde me meteen weer helemaal goed, en zag alles weer in de juiste proporties. Ik voelde me heel en jubelde vanbinnen om dit wondertje. Soms heb je gewoon een klein wondertje nodig om je weer bij jezelf en goed te voelen. En dat is het mooie van alles; alles wat je nodig hebt om jezelf te genezen - van wat dan ook - zit in jezelf. Niet buiten je, niet in andere mensen, niet in spullen die je koopt. Gewoon in jezelf.

Dank je wel, lief intuïtief bewustzijn voor deze reminder. Dank je wel.

Liefs,
Vivian

* Deze techniek komt uit het boek De Vierde Dimensie van Hans Peter Roel.

Mocht je dus meer hierover willen lezen... ;-). Een mogelijkheid om dit boek te bestellen vind je hier.

Review: The Last Keepers

The Last Keepers is een heerlijke, magische familie film, tenminste als je spiritueel bent ingesteld en dat ook wil meegeven aan de rest van je gezin.

Het gezin waar alles om draait in deze film is een beetje een teruggetrokken kunstenaars gezin. Iedereen heeft zijn eigen gaven; oma heeft controle over de elementen, moeder heeft visioenen en dochter Rhea...eh...ja. Daar draait het verhaal dus om.

Rhea is de tienerdochter die zo wie zo al worstelt met haar veranderende lichaam, met het gepest worden om haar expressieve zelfgemaakte kleding (die overigens heel erg leuk is naar mijn mening) en die alle jongens wantrouwt; ook de jongens die haar wél leuk vinden.

Als een jongen op school verliefd op haar wordt en dat ook openbaar maakt, is het hek van de dam. Rhea komt in een stroomversnelling en ontdekt dat ze ook gaven heeft.

Oma en moeder kijken toe en hopen dat Rhea alle gaven bezit die ze nodig heeft voor een belangrijke opdracht.

Het einde vond ik wel wat plotseling. Ik had graag nog wat meer willen zien over de toekomst. Maar wie weet bewaren ze dat wel voor een deel 2.

Jaar: 2013